Page 75 - Carmina - Poesie latine

atque adeo vox illa volat sublimis, et auras
saeva secat: valles lapsu defertur ad imas,
205 protenus inque altas pinnis sese adlevat arces.
Hic terram vertens excepit bobus arator
imperium volucre et stiva manus haesit arantis;
illic dum viridi pecudes in gramine servat
upilio, et subito exclamans perterruit haedos.
210 Aurea tum druidis rapidus speculantibus astra
nuncius occurrit, tum sero pensa trahentes
tempore conripuit gelido terrore puellas.
Interdum lucos volitans pervadit opacos
atque repercussas ingenti robore voces
215 ingeminant piceae traduntque emittere taxis:
interdum superat ripas et flumina saltu.
Sic ex concretis glacieque rigentibus alte
Alpibus Oceani contingit littora rumor
extrema, et freta glauca larisque albentia saxa.
220 Illic Lexovii degunt subolesque Venella
ancipitem vitam Venetique; aut robur alutis
pennatum adsueti saevis committere ventis
aut rictum spumantis equi moderare lupatis.
Horrida tempestas siquando exasperat undas
225 et cumulos scopulis late resonantibus albos
debilitat, – magis atque magis capit aestus harenas –
Nocte sati tumulos obsidunt ordine et omnes
gaesa manu crispare et equis insidere cernas
ac tempestatem iam propulsare paratos
230 et mare, te in partes, Teutata obscure, vocare.
Continuo fera turma ruit cumulosque tolutim
disicit et fusae nimbos extollit harenae,
quadrupedumque sonans iam iam quatit ungula pontum
congrediturque atris non impar fluctibus agmen.
235 Attolluntur equi, perrumpunt pectore moles
suspensas feriuntque viri simul ensibus undas.
Ast indignatus vasto plangore repellit
Oceanus: redeunt illi tumulosque recepti
obsidunt iterum minitantique ore minantur
240 multa mari, quotiens fluctus ad littora volvit
illud, certatim iacientes gaesa per auras.
Mox iterum in tumidam sese effudere procellam
miscueruntque suo venti pelagique fragorem.
Sed quid plura loquar? nos ut veneranda sacerdos
245 in caligantem druidas equitesque vocarit
quercubus et piceis lucum? ut funalibus umbras
vicerimus, croceumque sacro de robore viscum
dispertita viris virgo concusserit arma?
Est lucus nigris piceisque et quercubus ingens
250 quem campus sterilisque filix atque umida musci
cingunt horrifica celebratum voce deorum.
Cespite ibi vivo sollemnis struximus aras
ad quas rite duos tauros mactavimus albos.

75