Page 74 - Carmina - Poesie latine
P. 74

"Hoc habet" ingeminat laeto clamore theatrum
                   et "Repete" inmites animo nos addimus uno.
                   Quin etiam posito certamus pignore, et alter,
            155    Galle, tibi, pernix, alter tibi, fuscina, favit.
                   Quod si quis digitum exsereret, nos pollice mortem
                   iussimus infesti ferro exsorbere recepto.
                   Denique nil aliud quam foeda cadavera circum
                   vidimus et nigro concretam sanguine terram.
            160    At flagrat rogus et medius diverberat umbras».
                        Bis vigil adversis dederat iam bucina signum
                   castris, multa movens, simul ipsa silentia terrens;
                   tertiaque acre fero cecinere vetantia somnum
                   cornua, declinant tacito cum sidera cursu.
            165    Tum custos alius tristi sic pectore fatur
                   attollens frontem niveam flavumque capillum –
                   huic umeros vestis latos virgata tegebat;
                   gaesa iacent iuxta; collum subnectitur auro –
                   «Sic me Teutates patrium deducat ad amnem
            170    et patriam silvam oblitum, Thraex dure, viarum,
                   ut nuper velut in somnis adstare videbam
                   illam quam iusta cum dote spoponderat ipse
                   rite mihi genitor druidis quoque testibus usus.
                   Flava comam zephyris diffusam, nuda lacertos
            175    caeruleos oculos lacrimis inplebat amaris
                   multa loquens. Vox nulla meas veniebat ad aures.
                   Heu miseram, quae forte iugum conscendere notum
                   saepe sub aeriae cantum consuerit alaudae
                   perque pigras nebulas partes intendat in omnis
            180    prospiciens oculorum aciem si longius usquam
                   turba sonante vias equitum pede tundat in arvis
                   atque hic, ambactis multis comitantibus, auro
                   nobilis et phaleris, manifesto in lumine constet,
                   quem vix inmemorem arguerat, iam luget ademptum,
            185    quem vero ... o utinam numquam rapuisset ad arma
                   vox illa et celeri rumor velocior Euro!
                   Forte ferae prima vestigia luce secutus,
                   cum iam sol animam medio intercluderet aestu,
                   in silva multo madidus sudore sedebam.
            190    Propter anhelabat lingua pendente molossus.
                   Tum subito attoniti vox ingens perculit aures:
                   extremis bellum conflari finibus: omnis
                   Gallia subsidio porro generosa subiret,
                   quique bibunt Rhodanum montano flumine quique
            195    tardum Ararim remis subigunt latumque Garumnam
                   conveniant, et qui venerantur robora silvae
                   Arduennae tumulosque sacros et pendula ramis
                   arma et qui scandunt canentia saxa Gebennas,
                   Arverni Senonesque feri gnavique Cadurci
            200    Aulercique Auscique ruant et Osismia pubes
                   quos contra Oceani ex alto sese incitat aestus.
                   Rumorem excipio vigil exceptumque remitto;

                                                           74
   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79