Page 80 - Carmina - Poesie latine

dum placida accipiter foveat fera membra quiete;
indignans praeter temere commenta novercae
460 fraternam cunctis fraudem et scelus esse cavendum.
Namque homini lupus ater homo est, aut ira leonis,
aut et araneolus praetendens licia telae:
papilio est qui foedet apum lanugine cellas
hospitio exceptus vitietque teredine mella,
465 est artes crabro debellans horridus armis.
At cum saepe tamen tranquilla nocte sederem
et circum streperet confuso murmure silva,
dum video frondes deinceps lucescere motu
et mox suspiciens praeterlabentia miror
470 sidera, tunc ipsum testatus mobile caelum,
ut quae sic oculis aeternis omnia lustrent
astra rogo, numquid reges differre viderent
ab servo quem hominum coetu disterminet omni
excubitor lupus et voltus infamia sacri.
475 Sidera perpetuom cursum inconcussa tenebant
desuper atque aiunt homines se cernere nullos.
Cum vero in tenebris aeger maestusque iacerem,
rimatusque casam gelidus mihi laederet artus
rauca sonans aquilo glaciesque secaret inermem,
480 cum foedam raperet tempestatem auster et ornos
concuteret – crepitant discusso vertice quercus
et labefactatae luctantur in acre pinus –
aut cum forte nigrum caelum deduceret imber,
ignibus et crebris intenta tenebra coruscis
485 arderet vallesque cavae rupesque tonarent;
tunc homines rursus mutatus et hospita tecta
conloquiumque fidemque iterumque iterumque vocavi.
Omnia tum sociis vitae mortisque remisi.
Dixissem placidus cuivis «Mortalis, haveto»
490 et cuivis scriptam posuissem ad pectora frontem.
Ut quando pueros media inter proelia mater
rixantes pugnis et secto oppresserit ungui,
una tum solos cubitum discedere iussos
lectus ut excepit flentis animoque tumentis,
495 iam falsis tenebrae vacuae terroribus inplent,
nec iam singultant, lacrimis moderantur et irae;
mox placidis sensim pugnacia bracchia circum
dant collis et corda premunt oblita furoris».
Dixerat et socii crebris iam motibus oris
500 nutabant, nam tempus erat quo dulcior aegra
laxat membra quies oculisque offunditur umbra.
Iam conivebat laxis cervicibus et iam
ad patriam Gallus properabat, et omnia passim
nota salutabat, fluvium silvamque virentem
505 (linter aquis fertur nitidis et navita cantat),
iam matutinis nebulis fumantia tecta
atque casam propius videt ipsam atque auribus haurit
crebrum intus sonitumque pedum matrisque laborem:

80