Page 207 - Carmina - Poesie latine

VI. - COLONI AFRICI

Audite, gentes. Si procul absumus
totoque terrae dividimur globo,
cui vix adhaerentes labamus
oppositis aliunde plantis:

265 cum Vesper istic sidera congreget
dum sol renascens hinc fugat, atque idem
vos tempus in somnis quietos,
nos habeat vigiles in armis,

ut fecit altum sacra silentium
270 nox et locuntur sidera nutibus,
interiacentem vel per orbem
perpetuas equitare turmas

audite, gentes. Nos populus focis
confessus hostem depulit hospites,
275 quod rastra cultorum secutus
in salebris stupuisset aurum.

Tum quidquid ipsi proscidimus soli
primumque visas hic segetes, domos
non ante constructas, stupente
280 barbaria, populantur igni.

Quid nos? Pruinis semper et aestibus,
ad nostra passim nuda novalia
visenda, direptas ad urbes,
ad vetitas equitamus aras.

285 Non solitudo, non fluvii tenent
montesque, non nos et crucibus minax
telisque tormentisque multus
hic marium solidique manceps.

Audite, gentes: acrius hinniunt
290 terramque crebri suffodiunt equi
pugnamque odorati supremam
forte cient socios ad arma.

Heu! propter uxor strenua frondibus
in fortuitis non cubuit, Vale
295 dictura, dum posthac rebellis
spem generis fovet intus alvo.

Traxere longe progeniem novam
matresque fidas, haud veriti, velut
armenta cum pullis in herbis,
300 immerito cohibere vallo.

207