Page 204 - Carmina - Poesie latine

aerium moriens alaudae.

IV. - IANI NEMORINI SILVULA
AD HERMENEGILDUM PISTELLIUM

1
ad H. P.

165 Cum me terra gravi pondere presserit
oblitum penitus luminis et mei,
seu frontem glacies vulneret inscio,
seu rupto eliciat sol violas sinu;

me quaerent oculis forte fidelibus
170 errantem pueri per tacitas nives,
me cernent vitreo vespere devium
iuxta prata croci florida virgines.

Tum quicumque aderit, candidus aut puer,
aut virgo roseo vertice fulgida,
175 circum per nebulam forsitan audiat
quae dixi gracili carmina tibia.

Non omnis moriar, si quid olet novum,
si quid silva sonat non aliis prius
auditum, tepidas si memor areas
180 nostri garrulitas inplet hirundinum.

2

ad D. Mosca

Si verbo residem reddere ventuli
quo frons arida decerpitur inpetum,
si pascentis apis murmur et aurea
dulcem ad sidera neniam,

185 si possum in viridi colle volubilis
alas, quis molitur parva inopis seges,
aut longa in nebulis agmina pingere
et clangentis iter gruis;

cur lucos strepitu terribili tubae
190 cur pulsem gregibus candida pascua
vates? insequitur per tremulas pavor
auras et volucrum fuga.

Quid te raucisonis cornubus attinet
auris atque hominum corda lacessere?
195 quid diri accipitris tu similis malam
204