Page 209 - Carmina - Poesie latine

per nos, et acres classe certent
340 velivolum perarare caelum.

Magnis iuventus maior avis suo
fungatur ultro munere nec bonas
detrectet artes nec pudorem et
casta modum veteresque mores.

345 Aedes nitenti congreget atrio
parvos Quirites et docili beet
virtute. Quos auscultet altrix
Italia Italiam canentes.

Hic tu manebis, pacifer, aereus.
350 Frustraque terram magnus equus cavet.
Quod si Latini, Victor, olim
«Mars vigila!» clupeos moventes

dicemus, armis cum fragor ingruat
circum recussis, clangor ad ultimum
355 certamen erumpentis ensis
quo placidae tremat ara Pacis,

clangore longo tunc iterabitur
clivoque sacro Ianiculum procul
atque ensis ensi duxque regi,
360 quod solitus, resonabit: «Adsum!»

et fluctuantem subter equis suam
prorsus videbunt Italiam mari
terraque supremae perennesque
excubiae geminusque vindex.

VIII. - MARGARETHAE SABAUDAE ITALORUM REGINAE
(EX ALFRIDI BACCELLII CARMINE TRANSLATUM)

365 Sibilat venti grave vis nivemque
montis in celsos rotat usque muros,
qua silent late loca solitudoque
ardua candet.

Stat iugum summum glacieque vinctum
370 fumido pendet pelago globosque
nubium pinna superante, caelo
mergitur alto.

Insulae solo nova forma caelo
pendet: hanc ambit taciturnus aestus
375 nubium, nix et proprii refulget
lumine caeli.

209