Page 159 - Carmina - Poesie latine
P. 159

245    italico, postquam summo libaverat ore,
                   obtulit, et «Gentes generosas» inquit «ut istud
                   vinum, rex Agilulf, in apricis collibus ortum,
                   nunc rege, sed mores ex illis disce regendi».
                   Tunc et arenivago qui clamavisset in ortu
            250    saeclorum «Munite vias et sternite palmis:
                   Ipse venit», sacrum struxerunt marmore templum
                   fulgentemque auro dono posuere coronam
                   quam mox venturus sibi cingeret Italiae rex.
                   Anulus at circum purum discreverat aurum
            255    ferreus e clavo ductus crucis. – Ista nimis quam
                   vera, viri, saeclis tamen adspicienda futuris.
                   Nempe cruci clavus reddetur, nempe corona
                   ductori Taurinorum reddetur, in omni
                   qui rex Italia iuste dominabitur unus,
            260    Italiam et reddet fatis Italisque suam; sed
                   tempore post longo, multo cum sanguine, ferro. –
                           Tum ferro duri Taurini cernere vitam
                   coeperunt et se fortes in rebus egenis
                   semper et adversis patriae praestare futurae,
            265    quamvis nec memores fati nec nominis, ipsos
                   mutarent mores et linguam paese quirinam.
                   Iamque caput gentis nullum, iamque urbe potitus
                   augusta montes vallesque insederat hostis.
                   Occiderat signum, nec enim qui tollere posset
            270    quisquam erat: errabat Donnus procul Alpibus exsul:
                   exanimo similis, velut altae turbine rupis
                   ictus delapsae, prope flumina, taure, iacebas:
                   cum rediit, cinctus nigrantis tegmine ferri,
                   ferreus, immanem tollens, ut signifer, ensem
            275    et pugnacis equi fodiens calcaribus armos
                   victor ab exsilio: quo viso «Iam venit, est iam
                   nobiscum dominus» proclamavere per urbem
                   Taurini, «vero tu dictus nomine nobis
                   Emmanuel!» Stetit ille ferumque repressit habenis
            280    pacifer, et magnum vagina condidit ensem.
                        Nonne idem destrinxisti volvente ter aevo?
                   Urebant tristes ex omni parte querellae
                   adsiduique animum luctus tibi, namque per omnem
                   Hesperiam late vastans reptabat echidna
            285    illa rapax atque iniustas virgasque securesque
                   experiebatur populus regesque superbos.
                   Tu vero voces et plenas questibus auras
                   arripis, et veterem nudas haud immemor ensem,
                   et labarum tollis, Ticinum traicis, urbes
            290    sollicitas et ad arma vocas gentesque secundas
                   ad pulcrum ducis pro libertate duellum.
                   Auspiciis dein mille tuis et nomine naves
                   conscendunt geminas tenduntque heroes ad illam
                   dis et semideis cultam Trinacrida: vestis
            295    remigibus rubra divinis: dux divus Ulixes.

                                                           159
   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163   164