Page 156 - Carmina - Poesie latine

95 indomitum rursus per totam ducere taurum
Hesperiam magnam tutis a vallibus ausus
extremasque sequi sedes et discere primam
Italiam coram flagranti nubibus Aetna.
Hunc Donnum fore fatalem parvoque potentem
100 qui saevis Italum perculsus questibus aures,
Taurinos ageret longamque intenderet hastam,
rursus et armaret ferrea te casside, Roma.
Sic modo per lucos et sola silentia Matres,
nunc et ad Eridani sacrum caput: unde superne
105 carmen ab umbrifero Vesulo currebat ad aequor
Hadriacum, resonans desertas murmure ripas.
At longa stantes serie fluviumque tuentes
perpetuum, virides audita voce puellae
populeis nutare comis, et pandere pennas
110 candidus et liquidum fluitare per aethera cycnus.
Horrebant illae clementi flamine pulsae
edebantque sonos, velut una prorsus euntes,
dulcimodos, cum lusciniis non ulla careret,
atque effundebat dulcem procul agmen amorem.
115 Heroum mortes et flebas, cycne, futuras
suavius. Hi lauri nemus immortale tenebant
ad caput Eridani sacrum, paeana canentes,
sanguinis expertes animae, qui corpora tandem
nacti, qui tandem conspecto lumine vitae,
120 vitam pro patria cum sanguine fundere vellent.

IV

O Taurinorum iam tum devota tuae gens
Italiae, vigiles niveis super Alpibus ignes
per noctem rerum, fortissima corda, perennes
in circumiecto positae procul aggere Romae
125 excubiae! Primus vestros transcenderat hostis,
Italiae Romaeque sacrae sacra moenia, montes:
transibat ventis et tempestatibus actus,
albis confusus nebulis nimboque nivali;
omne fatiscebat supra caput undique caelum
130 vadentis, caecas occultans pulvere turbas:
per iuga, per valles caelique oppleta ruina
pergebat porro, velut immemor, ire.
Anxius hinnitus circum resonabat equorum
quaerentum fulvas afflatu solis arenas,
135 immanesque greges sub palmis pascere sueti
turrigerum lenti procedebant elephantum.
Post illum fragor et labes trepidusque tumultus,
et strages silvarum et vis crepitans flammarum.
Namque sequebatur perversis orbibus anguis
140 immensus, late qui cultos sterneret agros,
erueret lucos, everteret oppida cauda,
omniaque ardenti simul atrox ore cremaret.

156