Page 121 - Carmina - Poesie latine

POST OCCASUM URBIS

I

SOLITUDO

Terruerat tota gothicarum nocte tubarum
capta Romanos iteratus clangor in urbe.
«Venit» cantabat Totilae fera buccina regis
«illa diu ventura dies: exite, Quirites».
5 Hinc caeco pressoque viae trepidare tumultu,
et nox misceri leviter stridentibus umbris.
Barbarus his passim stans in caligine sola
in speculis apparet eques, nec deinde movetur
excubitor, tacitusque sinit discorrere larvas:
10 tollit equus ponitque pedem iamque excavat urbem.
«Donec nocte licet, lemures discurrite: tantum
ne quem vicatim deprendat prima vagum lux!»
Ut lux prima data, est, equitum simul undique turmae
erumpunt: mutam diverberat ungula Romam.
15 In nebulis letum surgens aurora ferebat.
Tum trepidi serique fugae per compita certis
occurrunt frameis, sub equisque in sanguine morti
luctantur. Vacuas aedes atque atria lustrant
sola Gothi praedamque petunt miserisque potiti
20 exuviis stragem faciunt et nuda relinquunt
et secum extremam meditantia tecta ruinam.
At Totilae regi subeunti moenia visus
exsultantis equi frenum comprendere daemon:
«Rex» ait «agnoscis? Vobis dux usque viarum
25 bellorumque fui, navesque et plaustra regebam.
Ille ego sum daemon Alarico saepe molestus
cum nocturnus "Abi: delenda est Roma" monerem,
Huc illum traxi. Minus autem deinde iubenti
paruit, haud ausus Romam comburere Baltha.
30 Tu stirpes excide memor, ne pullulet ilex:
invisam dele divinis Ansibus urbem:
urbem da flammae: solus valet ignis ad hydram».
Dixit: equus vero freni nunc compos et oris
prosiluit. Tum rex igni circumdabat urbem,
35 cum subito monachus fixo gravis indice venit
in mentem: «Romam rex excisure, memento:
tu non excides. Urbem sine dira fatigent
fulgura, tempestas labefactet, proluat imber,
excutiat tellus indignis motibus ipsa:
40 in semet sensim Romam marcescere certum est».
Haec recolens «Marcescat» ait, facibusque pepercit.
Postquam direptaeque domus avectaque gaza est,
hinc illincque Gothi pergunt, qua buccina ducit,
Romanumque forum galeis nutantibus implent.
45 Barbaricae rumpunt diuturna silentia voces.
Agnoscit Via Sacra pedes resonatque requirens

121