Page 117 - Carmina - Poesie latine

50 atque bonam dare pastori pecubusque salutem".
Haec avus et pater et patruus neglexit: at ipsi
nulli sunt, nosmet reliqui, nati pecus uxor,
vix vitam colimus. Scabies nunc temptat oves, nunc
intereunt oppressa gelu mihi pabula, pupus
55 aegrotat, resonant ululatus nocte luporum:
neglectus nobis suscenset pastor Apollo.
Quare in mente dapem hanc est pollucere deo, si
iam parcat faveatque mihi deus, hac dape mactus».
Dixerat, exanimemque revinctis cruribus haedum
60 deposuit. «Quamquam vereor ne non satis aequus
ipsi sit tibi, care senex, ita sunt inopes hic
res nudaeque:» simul secum haec muttivit, «Agisne hoc,
pater?» inquit «opus nunc est popa». Scalpere frontem
aeditumus digito, dein rispondere: «Quid haedo
65 est opus? A cultris refugit genetivus Apollo.
Cur non in luco verbenas, pastor, euntes
tollimus? Est illic herbaeque et frondis abunde».
Monstrabat lucum: stratum demisit in haedum
mox oculos. «Quin solvis?» ait: «quam fune secatur!
70 quam distorquetur! Sane sitis enecat aegrum
consumitque fames. Est fons ibi dulcis aquae, sunt
et rubus et ruscum. Vesci sine fraude licebit,
quamvis in luco, summosque arrodere sentes».
Haud mora: reptabant intra penetralia luci
75 umbriferi, tremulis cum matutinus ab umbris
sol viridaretur. Fungos humus acris olebat
et frondes lapsas et lapsi temporis annos.
Nil exaudiri, nisi quem, cum tunderet ornum,
ediderat sonitum percusso cortice picus.
80 Ibant per sacram tacita formidine silvam,
nunc excerpentes de lauro germen odora,
nunc de rore maris. Tum, si qui natus in umbra
flosculus extulerat laetum caput, ecce legebant
vincas pervincas et purpureas cyclaminos.
85 Pone trahebat humo torpentia cruscula sospes
haedulus, hic mordens paliuros, hic piger herbas
de genibus circum tondens: paulumque moratus
sectabatur erum cum perpetuo vagitu.
Hinc redeunt ambo florem frondemque ferentes
90 ad cellam: premit aeditumi vestigia pastor.
Cominus insidias etiam faciebat Apollo
bestiolae. Levis intus erat maris aestus anheli.
Spiranti pectus puero salit: ecce sub ictu est!
iamque hiat: et rosea pubescere luce videtur
95 solis et aeterno suffundi sanguine corpus.
Restitit upilio: quem sic affatur in ipso
limine cunctantem summissa voce sacerdos:
«Ne metuas: puer est deus, idem et pastor et is, quem
puris exoret verbenis et prece pastor.
100 Quicquid enim tibi subrepsit domuique gregique

117