Page 113 - Carmina - Poesie latine

50 «Quid? Nonne in graecis peccamus vocibus ipsi
saepius ac iam tu, puer ambitiose, latinis?»
«Non ita, pace tua: quin me sic corripit, ut iam
me pigeat dare verba seni». «Palparis asello,
ne feriat». «Non sic, qui possit iure, vocat nos
55 praeceptor». «Tortor potius sine fraude vocandus».
«Quin pius est». «Si te mala crux iuvat, utere porro».
«Quid loqueris?» «Sunt quos et crux delectat». «Ain tu?»
«Restat ut et turpem pecudem venereris, ut isti
fossores, panem qui mixtum sanguine rodunt.
60 Nam quid secedis? quid muttis usque? quid arces
et fugis aequales? utne, hoc sed credere nolo
ridiculo cuidam, dicas sua carmina Christo?»
Inde pilam versans dextra laevaque «Quid?» inquit:
«ludis?» Alexamenos nihil his respondet, at oris
65 iam velox aquilum lambebat fiamma colorem:
iamque hiat et resilit. Madefiunt lumina fletu:
obvertit faciem. Tum quam Kareius habebat
in manibus, libravit agens multaque pilam vi
impegit puero: subitoque exarsit in iram
70 laesus Alexamenos: qui Gallum mole valentem
assultu petit, e viridi velut exsilit ulva
Euphratis patrii subtili corpore pardus.
Inceptam saeva sed pugnam voce diremit
obvius et ferula custos, Gallumque rebellem
75 arripuit, sanctum puerum qui laeserat ultro,
atque in contiguum foribus conclave reclusis,
impulit increpitans obluctantemque coegit.
Hic pugnoque fores terramque diu pede tundit,
et lacerare genas et rufum scindere crinem
80 pergit, et absenti dirus modo multa minatur
vociferans, modo submissim suspirat inultus,
alteriusque odio se rursum plectit et odit:
donec inexpleto singultu pectora ducens
in graphio tacitus, quod ibi pede presserat, haeret.
85 En graphium rapit, en paries inscribitur asper.
Crux oritur duplici de muri vulnere: corpus
humanum cubitis suffigitur in cruce late
explicitis, transversa pedes at linea fulcit.
Tum fixi est hominis cervix asinina caputque
90 auritum. Iam non scribentis lumina turgent.
Dein facit adstantem pecudique in stipite fixae
oscula praebentem puerum seu thura sinistra.
Iam non singultit Kareius. «Quis neget» inquit
«hunc ipsum puerum purum putumque videri?
95 Sed ne quis dubitet, iuvat ipsum scalpere nomen.
Utar, ut in graeco, graecis verbisque notisque.
Non, licet exciderit, mendum venabitur auceps
hic unum quodvis». Tunc tristi nube solutus
scribit ΑΛΕΞΑΜΕΝΟC CΕΒΕΣΕ ΘΕΟΝ, et sibi plaudit.
100 At vergente die, cum longius omne sonaret

113