Page 110 - Carmina - Poesie latine

Quando salus? Numquamne Deus pede conteret hostem?
Nondum signa vident homines. Ubi sanguis et ignis
et fumi vapor?» Hanc servi gemuere querelam.
«Nox, fratres, praecessit: adest iam mane diei.
105 Diffugiunt tenebrae: de somno surgere tempus
exsolvique umbris lucisque accingier armis.
Qui gaudet, qui flet, cur gaudeat et fleat, est vix.
Praeterit hic mundus iamque hoc evanuit aevum».
Haec Aquila, adsensuque anus excipit omnia nutuque
110 assiduo, visura Deum, quem vidit, et ignem.
Iamque videbatur caelum suffire vapore
ventus ab aurorae crebrescens partibus. Illi
tunc memorant Domini mortem redeuntis, et «O, qui
detrudis reges abiectosque erigis, audi!
115 da nobis pacem, da te concorditer uti:
appare tandem» convivae voce precantur.
Dein panem Stachys accepitque et fregit adorans:
«Ut grano ex uno succrevit spica sepulto,
haec genuit spicas, spicae fecere maniplum,
120 hi segetem, convecta autem seges undique panem:
sic de cardinibus terrarum quattuor unum
in regnum populi coeant agapeque fruantur,
Christe, tua». Fracto vescuntur pane, venitque
in mentem panemque Deus vinumque ministrans,
125 ut natis genitori cum iam discederet, et crux
quadrivio signans ingenti nubila caeli.
Dein Stachys: «Hinc» inquit «Mors immortalia discat.
Adsit, qui sanctus: qui nondum, fiat et adsit.
Gratia descendat, mundusque recedat in auras,
130 ex tuguri tecto tenuis sub vespere fumus...»
At surrexit anus vocemque erupit anhelam:
«ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ». Crepitant flammae, micat ignis, et igni
ignem adflat flammasque furens diverberat Eurus.
«ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ» geminat flammis cingentibus amens
135 et pronis genubus procumbit. Clamor ubique
et fuga. Ventus obit longis ululatibus urbem,
scintillas fumumque ferens, pinguesque tabernas
de taedis pergit deinceps accendere taedas.
Convivaeque ruunt complentque angusta viarum,
140 et DOMINUS clamant VENIT, et sonat ignis et aestus.
Ac dum praetereunt, meretrices fornice nudae
erumpunt, mixtaeque lupae cum virgine currunt,
clamantesque senex sequitur Iudaeus et urget:
«O desertores corruptoresque, quid ignis
145 ille sibi, quid regna velint, nunc scimus. Id iste
rex erat adveniens orbi laturus et urbi!
O templi populique faces, non impediet crux
quominus ignem igni... facis est ardere... luatis».
Nil respondebant miseri clivumque petebant
150 certatim. Clivo iam femina virque potiti
ducebant animam. «Te iam vidisse» vir inquit

110