Page 115 - Carmina - Poesie latine

«Compertum nihil est». «Ergo?» «Sed mater eunti
constituit mihi fida locum quo visere rursus
complectique iterum decreto tempore possem».
155 «Quemne locum?» «Caelum». «Quis erit tibi dux?» «Deus». «Illen
a quo poscebas aliquid modo, nec mihi prorsus
nec tibi conspectus?» «Videt ambos ille». «Putemne
Theutaten quandoque ducem per opaca viarum
affore?» «Quin Deus hoc Deus uno nomine nobis».
160 «Morte quidem potior?» «Iam desiit esse sui mors:
servit, et ipsa domum nos quandocumque reducet».
«Cur haec ore diu pressisti magna, sodalis?»
«Extremum complexa tenens in litore mater
abiurare nihil, nihil ultro prodere iussit».
165 «Nescioquae misero solatia maesta dedisti.
Nunc somnum capiam. Nemo mihi carior est te.
Obdormi». «Frater, tranquilla in pace quiescas».
Coepit uterque puer placide dormire: diuque
conticuere: levi cum Gallus voce: «Quid» inquit
170 «saepe vocas fratrem?» «Deus est pater omnibus unus».
«Qui caelos habitat Deus?» «Et quo rege resurgas
et vivas demum». «Et liceat mihi visere matrem».
Praetor Alexamenon, pueris adstantibus, ad se
mane vocat. «Sapiens» inquit «frugique videris
175 esse puer, quamquam scimus rumore vago te
iampridem laedi. Rumor percrebuit: ipse
nunc paries loquitur. Te rodunt, optime, Christo
addictum, pecudique pium dare thura». «Quid» inquit
«cum pecude est commune pio?» «Neque cum cruce, opinor.
180 Crux linquenda malis latronibus et fugitivis
illa. Crucem corvi venerentur iure. Tacesne?
Sed ne plura, puer, domino nostroque tuoque
cognomen scis esse Pio nomenque Severo.
Iam Christo maledic». «Benedico». «Pessime, legem
185 nosti». «Lex Christus, dominus Deus est mihi». «Castis
a pueris discede. Veni. Mihi salvus erit grex.
Decedas cum peste tua dum pestifer unus».
«Falleris: ecce alium» exclamat Kareius, et offert
se fratri, iunctaque manu comitatur euntem.

115