Page 124 - Carmina - Poesie latine

145 Et lapidis fragmenta iacent in sentibus albi
lapsaque subrident scolymis capitella severis.
Instant semiruti muscoso fornice muri
herbaque de rimis quatitur vitriaria vento,
pendula ut a tuguri sordenti scruta fenestra.
150 Hic pictos in calce deos iam diluit imber
hic male fixa truces scindunt aulaea procellae.
Haec dum miratur mulier velut antra gigantum
qui iam rixati, disiectis undique saxis,
nunc absint procul atque errent loca nota perosi,
155 ecce vagum circa praesentit turis odorem
in dumis et adhuc halantem prospicit aedem.
Intra vestibulum templi sedet ipse rotundi
aedituus, qui servat iners modo nubila caeli,
tum rauco molem cingentes agmine corvos.
160 Huic propior, sedans querulum paulisper alumnum,
«Nonne, senex,» inquit «divus mihi Romulus hic est?»
Haec dum fatur, oves balatu saxa Palati
ingressae resonant. Veterum monimenta virorum
persultant, intrantque ignota cavaedia vaccae:
165 diruta vescuntur velantibus oppida culmis.
Despicit, et vacuo corvos sinit aere custos:
«Sitne aliqui sanctus, quem dicis, Romulus, an non,
scit, cum Gregorius sciat omnia, papa: ego nullum
esse putem. Sancti Theodori martyris aedes
170 hae. Magnae magnum fuit olim trans mare fanum
infernae matris, peperit quae daemonas omnes.
Nudaque prostabant medioque idola sedentem
centum cingebant, dederat quibus ubera centum.
Hic matrem et natos facibus delevit et aedes.
175 Miles erat, bellique potens occiderat hostes
innumeros. Rapitur tamen in ius. Ungula sulcat
impavidum. Ferro discerpunt. Denique vivum
comburunt. Igni fertur sublimis in auras,
nec fuit in terris post id Theodorus, at aevum
180 iam cum caelicolis, ut fas est credere, degit.
Hunc tu, siquid eges, est exorabilis, ora».
At fixis oculis labentia verba tuetur
femina, nec quidquam deinceps intellegit. Ipse
collo dependens puer auscultare videtur.
185 «Verum aliud quaero, quod me iuvet, optime, fanum.
Febricula nam detineor, mihi nec satis est iam
lactis quo meus hic passerculus aeger alatur.
Sed dicuntur opem nutrici ferre gemelli,
siqua petat templum perfectis rite sacris». «Hem!
190 Haud longe, qui te paganam dixerit, erret...»
«Re vera colimus non tam procul Anxure pagum...»
«Anxure? Quid? ― Tarracinam sunt qui vocitent». «Hem!
Esse ibi iudaeos epulisque accumbere festis
compereram: veterum cultores esse deorum,
195 non rebar». Secum haec, mox clara voce: «Quibusnam

124