Page 67 - Carmina - Poesie latine

votaque suscipiunt taciti tacitique precantur,
cum cernunt simul expallescere. Semita nempe
100 et properante sonat late pede campus equorum.
Declinant oculos, convertunt. Assidet hospes
nullus: ab obscuro lucebant sidera caelo,
mensa aliqua, mirum, patera ridebat et auro.
Ingruit ac strepitus, propius rapit ungula turmam.
105 Consistunt equites: «Ehodum!» clamatur «adeste
vidistisne ferum vultu pharetraque minacem
forte virum?» Vidisse virum negitavit uterque.
«Quo sacer ille mihi similis dilabitur undae,
avolat ut somnus tenuisque efflatur ut aura,
110 Laureolus? ne illi praesto reor esse Lavernam!
nonne expilatam dicas gaudere Dianam?
Sed mihi pileolum nequiquam publicus optem,
inveniet si aliud corvorum ventre sepulcrum!»
His dictis abeunt. Ignaro corde revertunt
115 instaurantque senes epulas et vina nitenti
de patera fundunt, te votis rite vocantes
cultorem nemorum nymphaeque potentis alumnum,
uno iam functus qui bis vir Virbius aevo
immortalis agis, divae satiatus amore.
120 Et procul inde equitum strepitu cava terra resultat
ac stupet insolitum nox intempesta sonorem.

Vide Iuv. 8, 187; Mart. Sp. 7; Verg. Aen. 7, 761 sq.; Servium ad h. l., Ovid. Metam. 15, 543.

67