Page 62 - Carmina - Poesie latine
P. 62

50     Praecessit: procul est: interdum respicit: ibo".
                        Haec meditans vicos solus plateasque pererrat,
                   ut quondam, sed vix ipsum se agnoscit et urbem.
                   Nam non foeda nigro passim magalia fumo
                   nec rudecta videt nec olentes pingue popinas.
            55     Porticus hinc solidas ostentat picta columnas:
                   hic thermas stupet immensas fulgentiaque aureis
                   templa tholis, hic aeternum mansura theatra
                   Flaccus, et interdum MAGNUM COMMUNE SIT inquit.
                   Iam nova de nitido florescit marmore Roma,
            60     usque recens Soli venerabiliorque videnda.
                   Ecce autem ad Tiberim, qua profluit arctior amnis,
                   pervenit, et scripto miratur marmore cippum
                   insignem, propiorque notas hinc carpit et illinc
                   inque sinu gaudet: decimus nam volvitur annus
            65     ex quo saeclorum scries procedere coepit
                   magna, novumque aevum portendit gentibus augur
                   augustus. Sellis positis hic rite duabus
                   nocturno decies undenae tempore matres
                   caelestem lunam ad convivia nostra vocabant:
            70     hic sacrum fecit capris agnisque novenis
                   Augustus vobis, quae gignitis omnia, Moerae.
                   Tum, non illud agens, percurrit nomina Flaccus
                   magnorum rapidis oculis hominumque deorumque
                   et ludos plenamque suem pulcrosque boves et
            75     liba pthoesque memor, iamque in cippo legit imo,
                   CARMEN COMPOSUIT ... quis? Q. HORATIUS ... " Euge!
                   Debuit urbs apris quondam me vate relinqui,
                   vateque visenda est eadem me maxima Soli.
                   Qui, cum civilis rabies saeviret, EAMUS!
            80     dixerat, hic reditum Pacis, Virtutis, Honoris,
                   hic te, prisca Fides, hic te, Pudor, hic cecinit rem
                   romanam melius productam semper in aevum.
                   O felix dilatus ad haec ego! Quid queror idem?
                   Immo Vergilium miserer. Tu, frater, ab agris
            85     vidisti totis pulsos migrare colonos,
                   invito patriam vidisti corde relinqui,
                   ultro aliam quaeri, magis est quod triste videnti,
                   mutarique domos et certo limite campos
                   exilio. Ante oculos in nigro pulvere currus
            90     aurigae surdi tendenti lora ruebant.
                   Longius agricolae rastrum super ossa tenentes
                   horrebant aliquod Romae fodisse sepulcrum.
                   Quid tu? Fis pastor, Publi, fis rusticus: ipse,
                   ipse iugo subdis tauros et vertis aratro
            95     desertam terram, longo seris ordine vites
                   et plantas oleam non te vivente feracem.
                   Praeterea patrio fugientes litore cives
                   tu revocas, revocas linquentes arva colonos,
                   sicut apes, quatiens circum cava cymbala matris.
            100    Sed qui transieris caelo defixus et astris

                                                           62
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67