Page 58 - Carmina - Poesie latine

REDITUS AUGUSTI

Felici Barnabeio
antiquitatis nostrae litterate perito sacrum.
Cfr. THEOCR. XV passim, HOR. C. III 14.

«Ὦ θεοί, ὃσσος ὄχλος. Qui quandoque extrahar? Heia,
hoc age! formicae numeroque modoque carentes.
Quo, puer, hinc diversus? ἄνερ φίλε, μή με πατρήρος».
Haec modo compressis agitat labris, modo clara
5 Quintus Horatius exclamat per compita voce:
nempe Syracosias et amatum garrit Adonin,
interdum puerum castigat sollicitus, dum
festinos compescit, inertibus improbus instat:
adque forum molitur iter per plena popello
10 omnia, per plateas pedibusque rotisque sonantes.
"O me felicem" luctans aiebat in arcto
"staturae, nihilo si nostris ipse libellis
maior eram, libet ut tibi de me scribere, Caesar
(iamnunc in sextariolo mea carmina iusso
15 perlegere et triplex poteris laudare volumen!):
iam perrepsissem. Trudit nos turba, sues ut.
At nihil est, labor aut quod non perfecerit usus,
duraque temptando ceperunt Pergama Grai.
Huc concede, puer, latus et tege. Ni datur ultra,
20 huc prodisse sat est. Sistamus, μή τι πλαναθᾖς".
Tum circumventus vario clamore, velut si
nil prius audisset prorepens tale per urbem,
obstipuit; tamquam tacita cum nocte viator
nil praeter sonitumque pedum vocemque canentis
25 audiit ipse sui: postquam dormire sub alno
instituit, seu dura viae grave glarea corpus
excipit (aestivum tepido stat sidere caelum);
tum fractos crepitus acredula vibrat ad aures,
et tenui locusta quatit vertigine sistrum
30 et culices auras subtili murmure pungunt:
nec cessant ranae rixis resonare paludem
nec longe latrare canes nec rumpere bufo
turgidus ignoto liquidas a caespite bullas.
Hic media clamans in turba Graeculus: «O plebs,
35 non aliter Iove natus» ait, «cui pulchra Iuventas
se iussu patris in celso sociavit Olympo
(umbra locis maestis volitat levis: ipse superne
inter securos celebrat convivia divos);
maximus Hispana, cives, redit ultor ab ora,
40 Geryonae redit armento taurisque potitus;
tergeminumque nefas anima spoliaverat ...» «Ohe
desine, iam satis est». «Immo cum pace loquatur,
Aule propola, tua. Melli est audire disertos».
«Palliolum, credo, copam iuvat». «Hoc habet!» «Hercle,
45 ante lacum furnumve rear nos esse: silete

58