Page 55 - Carmina - Poesie latine

villamque atque - istum quonam tu nomine? – fontem».
Cui vates «Equidem valeo bene sumque libenter
45 rure: vides hic me recte, Fircellia, salvom.
Di te ament: quid tu? valuistine usque? Quid, ipsa
si loquitur facies? Variis tumet uva racemis
lividaque autumnus distinxit poma rubore.
Quando igitur celebrem, Primilla, repotia tecum?»
50 Erubuitque simul virgo frontemque remisit,
atque «Apage istud!» ait: «nugaris. Qui potis? annus
est, ere, non plenus nostra ut matercula nobis
conposita est». «Aegre est animo: fuit illa pudica
inprimis iuvitque domum, pia, dedita lanae,
55 frugi, quam minimum paganas usa loquaces».
«Nunc vero... et senior pater est et parvula proles,
unus enim valeat patri Primillus anhelos
liranti praeire boves et ducere potum
aut opus adiuvisse sua runcantis opella...
60 Sed cuinam tenuis domus et sit recula curae?
Quis mihi conciliet pedibus, quis lintea purget?
Quis bene cretatam vestem mihi siccet ad auras?
possit ut elauta pater et germanulus omnis
ad Variam tunica festis prodire diebus.
65 Praeterea summis digitis acus usque tenenda est.
Nunc opus est sarto, modo suto. Trita fatiscit
paenula: consuitur. Caligae labat ansula: necto.
"Ei soror, heus virgo" conclamant "eia age, nata!"
Flare, equidem credo, simul et sorbere necesse est.
70 Vix experrectae cribro quatienda farina est;
allia pistillo rutamque apiumque teramus
ut posita modo falce senex porrectus in umbra,
cum crepitant bibuli radiis rorantia solis
prata, bonum carpat lento mihi dente moretum
75 atque siliginea vescatur languidus offa,
dum matutinas respectans ruminat herbas
taurus et assiduo canit avius ore cuculus.
At tandem rediens idem iam vespere rubro
intus odoratas rimetur naribus auras
80 et cenae conpos patina mussante recumbat.
Ne male tunc oleis careat mea mensa caducis;
quamquam non albae desunt quas orcula servat
interior, quas et contusas mollit acetum
feniculi redolens et seminibus lentisci;
85 non fici quas ipsa lego, quas ipsa repono;
at vetulum decocta cadum prius unxit amurca.
Neu multi interdum scriblita papaveris absit,
neu festum savilla negent aut liba saporem.
Haec epulis tribuam potior sollemnibus; illa,
90 plurimus in flavas si quando messor aristas
plurimaque in stipulas cum falx inducitur, aut cum
grandia sunt trahea stridenti farra terenda:
ecastor, drupas ut tum laudamus et allec!

55