Page 65 - Carmina - Poesie latine

LAUREOLUS

MARIAE IOANNES sorori dulcissimae.
Laureolo tu casta meo mea parce Diana.

Lucus Aricina croceum de fronde videtur
exhalare diem, subeuntque crepuscula caelo.
Iam non purpurea variat lacus aequora luce;
Vesper opacatis tremulus nunc murmur in undis
5 lene ciet; late resonant asionibus alni.
En pia reptat anus, vetulo comitante, domumque
sub noctem redeunt. Domus est in limine silvae
et media in dumis paleae casa tecta maniplis.
«Hora subit» pia dicit anus, «qua Virbius artis
10 ex hederis caput ignoti deus exserit antri
cautus, et ingentes sensim nigrescere truncos
ac similem nebulae fumantem prospicit umbram.
Olli intus thalamus lychno cristallinus ardet
perpetuo: cubat ille dies vitamque priorem
15 somniat et rapitur furiis immotus equorum.
Assidet et lento blanditur carmine nympha
Egeria et madidam frontem solatur anhelo.
Nocte deam sequitur deus, et, cum luna renidet,
per lucum tacitis videas vestigia flammis
20 gliscere et immortale potes deprendere murmur,
quale sonant crebrae percusso marmore guttae.
Sed vagus obscurusque per interlunia lustrat
assidue silvam gemitu loca flebilis implens».
Haec memorans tecto successerat. Ecce sub ipsa
25 forma casa conspecta viri. «Recludite portam
meque» ait «hospitio miserum dapibusque iuvate».
Forma erat humana maior, vox triste sonabat
nescioquid. Stupuere senes atque «Hospes, haveto»,
dixit anus, «concede intro» dextraque prehenso
30 anteit. Apparet nigro domus illita fumo
stellaeque a patula mediae micuere fenestra.
Hanc nactus tacitas hospes circumtulit omnes
per dumos acies perque atra silentia luci
multa agitans: clare quem iam fulgente lucerna
35 haerentem ut pura videre in nocte, subinde
quaesivere oculos oculi digitusque labellis
st ait impressus. Tandem conversus et ora
et latos pavidis umeros oculosque flagrantes,
quos silva tremulisque putes horrescere ramis,
40 mirari dedit ac pharetram venantis et arcum.
«Quisquis es» inquit anus «nostro succedere tecto
et dignate domum praesens invisere castam,
aequus ades, precor, aequus abi, de te male nunquam
si meriti, silvam veriti si laedere, vestram
45 si, bone, ne ipsa quidem violavit pupula sedem».
Sic ait et palmis orabat uterque supinis.

65