Page 42 - Carmina - Poesie latine

SENEX CORYCIUS

Cfr. Verg. Georg. IV 116 - 148;
Hor. C. II 6.

I

Unam vidit apem cum secum diceret aeger
Vergilius: "Sic ista tepet tibi bruma, Tarentum?
sic mihi terrarum super omnes, angule, rides?
sic, flumen, glacie consistis, dulce Galaesi?
5 Quid faciam, vati nimium confisus amico?"
Hos apis abrumpit tantillo murmure questus.
Nempe querebatur vernum sibi desse teporem
extremas operis cupienti excudere ceras,
spargeret ut rorem post sacrum protinus ignem.
10 Illo Vergilium nam tempore rura canentem
abdiderat quae tranquillo canit aequore Siren
multaque Parthenope (didicit nam cuncta) docebat.
Septima venit hiems, cum iam sub fine laborum
adiceret triplici caelestia dona libello.
15 Tum caelum contraxit hiems, et frigidus imber
vocales prohibebat apes erumpere tectis.
At Lacedaemonium tristis petit ille Tarentum,
hibernam, te vate, rosam visurus, Horati.
Oebaliae squalebat ager sub turribus, Aulon
20 candebat nivibus, velabat crusta Galaesum.
A! vere dicetur hiems ignava poetae!
Nam paucos primo mandabat mane tabellis
versiculos, nec erat quod vespere lamberet ursa.
Dein horrere dies inaratam postera ceram
25 et stilus usque suum frustra prescindere campum.
Quid, cum iam libros coepit sibi poscere pumex?
Nam perhibebatur victrici saepe liburna
Caesar ad Ausonium iam festinare triumphum;
et perfecta velit libare Georgica Caesar.
30 Solus Vergilius saltus lustrabat et agros
increpitans Zephyrum: «Quid tantum flare moraris?»
Hinnitum tollens Aquilo respondet acutum.
Tandem vidit apem: nec erat tum cernere torpentem
inter palliolum manibus: se comit et ornat
35 cruribus, ut flores adeat permunda politos.
«Ver ubinam, virgo, tibi?» Vixdum dixerat, ecce
dirigit illa volans gressum dubitantis ad hortum,
qua dabat intexta cancellus arundine rarus
non aditum, vates, ipsi tibi: tu fore servas.
40 At per transennam te cognovere tuentem
quotquot apes circum violas inde usque metebant.
Evasere aliae ringentis ab ore leonis,
destiterunt siccare aliae lacrimas narcissi,
ediderunt omnes magno cum murmure cantum.
45 Unus in horrenti ridebat hic hortulus agro:

42