Page 36 - Carmina - Poesie latine

et leves noctes et aquas salubres
affer et umbras.

Tu cibi quod sit satis, ipsa dones
pingue cum pomis olus: ipsa et ipsas
205 ex tua creta, quibus haec ferantur
dona, patellas.

En rauca ductus patientis voce bubulci
sedato pede planitiem petit, exiguas quae
exhalat nebulas et humum redolet proscissam.
210 Cernit ibi fulva succinctum pelle bubulcum
innixum buri, vaccis et voce minantem,
non stimulo. Vitulis quos gestant, parcit arator.
At stivam premit et virgam quatit, hiscit et urget,
conspecto domino: sequitur qui lippus aratrum
215 et vaccas oculis et aratorem meditans et
intra se canit. Interior, vel corde sub
ipso, tamquam anima leni resonat lyra mota canenti.

X

INSTRUMENTUM RUSTICUM

Sic te magna beet parens,
sic donis cumulet terra memor suis,
220 ut tu fidus aras, amas,
arentemque rigas ct saturas macram.

Quin ipse in stabulis, tibi
qui possent operam reddere mutuam,
fecisti a vitulis boves,
225 fraternum dociles ferre simul iugum.

Quin idem e tilia iugum
molli, quod minime colla premat, dolas,
ut iam providus ilicem
in burim validam vomere flexeras.

230 Quod polles opibus tuis
nec spectas alios indigus, imperas,
et sumpto baculo, licet
albos pone boves sceptriger ambules.

At retrocedens dum iuxta transit aratrum,
235 vatem cum gemitu vaccae circumspiciunt et
humenti nebula calidis e naribus adflant:
vomis stridet: ait visu, non ore, bubulcus:
"Instrumenta sumus ruris tua: nil nisi vox est
inter me camurasque boves et robur aratri".
240 Vox vero tenuis non est audita poetae.
Quo tenuis singultus aquae vocat, ille per ulvas

36