Page 32 - Carmina - Poesie latine

CANES

Quem circumveniunt pallentes undique formae,
turba balatronum, nebulonum,
mimae, latrones, lenones, scorta, cinaedi,
et Furiae procul exululantes.
40 Canidia hinc atris sibi rodens dentibus ungues,
torva tuens hinc Mena minatur.
Improbus insequitur lunam latratus euntem
per secura silentia caeli:
sunt autem critici, qui putida carmina Maevi
45 Vergilio praeponere certant.

At veros latrare canes ita nescius audit,
qui matutinum propriis a sepibus acres
obtrectent sonitumque pedum ravumque susurrum.
Nec dilucescit, sed pauper forte viator
50 pergit iter linquens madefactum rore cubile.
Tu procul hinc dulcis pudibundo, Quinte, poetae
occurris, balbeque audis sed dulce loquentem.
Cui sic respondes: rubor illum tinguit agrestis.

IV

AD VERGILIUM

Qui sulco placidi sub divo natus aratri es,
55 ut laeta frumenti seges, voce favente boum,
sunt tibi propter aquas agiles rectaeque sorores,
Padi paterni populi, lusciniisque sonant.
Lusciniae cunctas celebrant, magis omnibus unam,
tuam gemellam, quo die nasceris ipse, satam.
60 Suaserunt puero tibi blandos murmure somnos
apes paternae, dum graves melle domum repetunt.
Posthabito fructu, contentus flore poeta
tu contubernales apes moribus ecce refers:
quae linquunt florem non ullo stamine laeso,
65 nec ulla ne minima quidem ruga plicat folium.
Quod flori super est, id api satis est, satis autem
ad id creandum quo nihil dulcius est homini.

Praediolum vates et amoenis hortulus umbris
detinet: et flores una mirantur et herbas,
70 lilia narcissosque et caeruleos hyacinthos
et sepem saevam spinis comemque corymbis.
Singula sed Flaccus dum spectat, torpor inertem
occupat, et bombus teretes circumstrepit aures.
Laxantur molles, apibus pascentibus, artus.
75 Somniat ille levi permulsus murmure somnum.

V

32