Page 89 - Carmina - Poesie latine

verum nos soliti Troiam quoque ludere, nos ius
dicere...» «Quid?» «Nobis sed quaedam Troia pedestris
luditur». «Aiebas etiam ius dicere te...» «Me,
saepius. Addico, dico, do. Causa agitur, lis
105 infertur. Sedeo iudex. Hic est reus, ille
delator. Veniunt: narrantur crimina: damno».
«Occidis, puer». «Occido? Sunt haec ioca, mater».
«Lude aliter». «Potius me Troiam ludere mavis,
nec me taedet. Heri currebant me duce turmae».
110 «Te duce?» «Non equitum, non». «Te duce?» «Nec semel id, nec,
mater, heri primum ludenti contigit: immo
saepe iuventutis potius vocor undique princeps...»
«Ne ludas! Ne lude, puer!» perterrita mater
exclamat: mox attonito blanditur, et ipsa
115 collacrimails puero lacrimas absterget obortas.
«Nescis heu! quam sit, puer, hoc inamabile nomen!
Sis in amore meo (sunt cetera ludicra) princeps!»
«Non ludam posthac». «Nolim te maceret angor.
Devita caros, hilari tamen ore, sodales.
120 In quemvis, uno coram custode, modum te
oblecta...» Secum meditans nunc «Quomodo?» quaerit
et rogitat puer. «Inveni» mox increpat: «euge!
piscabor. Scopulos in solo litore novi.
Ascendam solus dextraeque haerebit arundo.
125 Tum sedeam tacitus tacitosque sub aequore pisces
opperiar, linum dum tracto nutet ab hamo:
nec quidquam interea nisi toto cogitet exul
te tuus bic animo matrem puer». «At mare saevum!
At scopuli leves! Nimis at tibi fidis, et audes
130 tu puer!» «A fido nusquam custode relinquar».
Tranquillum sed erat late mare, plenaque caeli
frustra brevi scopulos spumae circumdare limbo
pergebant, et ferre sonos blandumque susurrum
nec non et tractim puero suspiria maesto.
135 Pendebat puero placidum super aequor arundo:
ipse videbatur, caput inclinatus ad undas,
auscultare mari, quid clam mussaret in aurem.
Pone fuit custos. At mater in aedibus aures
dispensatori molli suffulta cathedra
140 commodat immemores, post carmen dulce canenti
praebet anagnostae: surdo cum murmure deinceps
labuntur versus, undam velut excipit unda.
Ecce animo videt undosum mare. Prospicit amens
ex undis exstare caput procul «Euge!» hiat, at vox
145 corde tenus sonat «euge, puer!» Sed pondere fertur
paulatim caecaque puer sub aquam trahitur vi.
Haec velut in somnis mulier videt: atque parumper
cessat anagnostes. Presso clamore sonabat
vestibulum. Flebant: et adest in turbine mater.
150 Quid? Nudum storea resupini corpus in uda
adspexit nati. Fronti capitique capillus

89