Page 92 - Carmina - Poesie latine
P. 92

CENTURIO

                                                Quae nihil optasti nisi pacem, pace fruaris
                                                una cum maesto candida fratre soror!

                                                         MARIAE IOHANNES

                   «Dic, pater, imperium magnum frustraque rebellem
                   orbem terrarum. Sine te exoremus ut unos
                   in toto Moesos intactos orbe revincas.
                   Quae vox illa fuit? Quo tuti flumine, quales
            5      arcubus adductis stabant in limine mortis?
                   Nonne illi vobis: "Quinam vos estis?" At illis
                   vos: "Rerum domini". "Si nosmet frangitis, estis"?
                   Atqui fregistis: nos debellavimus ultro».
                   Haec Ulubris pueri loculos tabulamque gerentes
            10     in trivio clamant. Medios delapsus in hostes
                   emeritus circumfusos simul Aetrius audit
                   «Hoc, sodes» garrire «imo illud, amabimus, Aetri».

                        Namque senex de more domum tum forte redibat,
                   iam satis in campis ultro citroque vagatus.
            15     Volverat ille animo reptans stipendia secum
                   quadragena, duces, regiones, vulnera, torques,
                   et quae prima rudes tuba perstrinxisset in armis
                   aures tironi. Prospectu paverat idem
                   ruris inassuetos oculos animumque priorem,
            20     hic segetes, illic silvam miratus et amnem,
                   mox in aquaque anates et supra tecta columbas.
                   Dein in quincuncem directas ordine vites,
                   ut si quas legio depugnatura cohortes
                   pandisset virides: at aves, non signa canebant:
            25     dein late corvis nigrescere viderat arvum,
                   quippe ubi fumaret caedes et pugna sileret:
                   non oculos hominum, quaerebant semina corvi:
                   qui moniti vigilum subito clangore duorum
                   omnes vasa cito sua collegere volantes.
            30     Post animi vagus e densa defringere saepe
                   haud veritus baculum sibi, se deprendit, ut olim
                   difficili saxis atque herbis vite minantem.
                   Denique contendit putrem subrepere vicum
                   iam vergente die, placidisque quiescere castris
            35     centurio: caligis via vici dura sonabat:
                   atque illum a trivio pueri videre tribules
                   inque illum subito dextra laevaque coorti,
                   «Dic aquilas, dic arma» fremunt, «dic bella cruoremque».

                        Expulerat ferula ludi paulo ante magister
            40     germanos asinos: at pulli currere lusum.
                   Tum loculi fudere nuces, pila multa per auras
                   exsiluit, male quae tacita sub veste latebat:
                   tum variae voces: hic clamat «Rex erit», ille

                                                           92
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97