Page 25 - Carmina - Poesie latine

Cur ita desperas iacturam passus in agna?

UPILIO

Cur? Quia servus eram qui nunc sum cervus, anhelus,
debilis. Ut respirarem paulisper apud te
deverti. Fugio. Tam frugi, tam probus en hic
120 hic fecit furtum: memet furatus hero sum.
Vae mihi! Nunc ferrum senio confectus et ignem
experiar: macrae callebunt verbere costae
et longas frontis perrumpent stigmata rugas.
En spes illa! Manet post tot tantosque labores
125 crux: nec liber ero medio nisi in aere pendens,
cum iam non aures feriet strepitus corvorum ...
Tum vero strepuit foliis humus, et ferit aures
vox clamantis. At ille foras se proripit amens.
Atque senem praeter videt albis crinibus hirtum
130 currere Vergilius, cohibentem gutture tussim.
Te mediastinus copae, te voce, poeta,
quaerebat iussu comitum, cum serus abesses.
At cervum sonitu puer et clamore fugacem
terruit ignarus. Tu vero dicta revolvens
135 factaque sublustri repetebas nocte tabernam:
"Quid quereris fetam ducens, Meliboee, capellam?
Fors reddat casulam viridanti caespite tectam.
Quidve doles, quod, Moeri, tuos nunc barbarus haedos
cenet in urbe? Canas: nulla est via longa canenti.
140 En hic est penitus, pastores arcades, aeger,
ecce homo tristis ... Homon? Nullum caput hic habet. Est res.
Sunt tamen et lacrimae rerum. Si versibus ornem
has lacrimas! Decimo finito carmine, si mox
undecimum ludam! Non haec luduntur
145 nec quidquam cecinit, calamo nec lusit agresti
iste umquam pastor quidquam. Nimis absona musis,
ista, minora quidem, nisi sunt maiora, poeta.
Praeterea mihi iussa sequi non mollia molli
(Quinte facete, soles hoc tu garrire) necesse est.
150 Maius opus moveo, iamque e pastore vaganti
cultor agri fiam, certis et finibus utar,
hac in re similis magnae tibi, Roma, pusillus.
Ver est, iam tauros iungo, iam tempus arandi.
Quid laudes celebrare tuas, Saturnia tellus,
155 antiquas moror? O sedes secreta deorum,
ultima Iustitiae servans vestigia terris,
Italia, a placidis bene nomen nacta iuvencis!"
Haec meditabaris tecum, pudibunde poeta,
cum rursus venit in mentem fugitivus, et horres.
160 Ecce genus deinceps agris ferratile totis
atque instrumentum reputas vocale gementesque
altius exhaustis in sulco bubus homullos,
asperius plaustri stridentes comparis axe.
25