Page 197 - Carmina - Poesie latine

alternoque sonant interdum carmine valles.
Hac puer in numerum calycem dum tundit inertem:
«Sublucet caelum: iam tintinnabula pulsant
45 iamque fenestellae patefiunt: heu! tua numquam».
Hac recinit virgo pleni sub pondere sacci:
«Cum dulcem aequales semper loquerentur amorem,
rebar id esse dapem: nunc novi: credite, magnum est».

Vesper adest: audit puerum sub rupe canentem:
50 «Nocte ades in somnis, virgo: cur feceris? inquam.
Ecquis te visat, me visis ut ipsa, cubantem?
quis, mea vita, volet dulces tibi rumpere somnos?»
Deque iugis audit recinentem Luna puellam:
«Venti increbrescunt et frondibus undique ningit.
55 Saepe o pollicitus reditum numquamne redibis?
Haesit ut in sulco, nudum procul horret aratrum».

Est sua cuique foco rectis laqueata tigillis
cella; nec his raris, ut, siquid crate repones
(adrepenti aditus arto dabit ore fenestra),
60 labatur nimis ampla per intervalla; nec aptis
connexisque ita, non ut vel penetrabilis ullo
fumus et ipse vapor valeant exire meatu.
Hoc pueri lectis tabulatum frugibus explent.
Fumat humo caudex lentoque absumitur igni.

65 Nec prius incensis adolent magalia truncis,
quam ter quinque canant genibus tibi carmina nixi,
ut tueare volens casulam noctesque diesque,
Laurenti, neve igne sinas, experte, cremari
spem victus subitisque domum vanescere flammis.
70 Nunc tacitus caudex ardet noctesque diesque,
nunc procedit hiems, arescunt undique silvae
et veluti rubra squalent robigine montes.

Ut quassare nuces fragili sub cortice sensit,
noctem triturae dicit pater. Exstruit uxor
75 mensam epulis, promit vappam sub clave meracam,
scilicet; atque omnis praesto est vicinia: saccis
excipiunt segetem sectoque in caudice tundunt:
ingeminant, quernis resonant incudibus ictus.
Deinde nuces tradunt iactandas rite puellis,
80 donec in alveolis acus innet, grana residant.

Hi feriunt, quanto caeduntur ligna tumultu;
hae, quali crepitu teritur pede glarea, cribrant;
nec non et de more canunt animosque relaxant.
«At rosa si fieres, aliquis si flosculus essem,
85 unus utrumque calix (nec me taederet) haberet».
Sic puer; at deses plena iam corbe puella:
«Illud iuravi fore ut obliviscerer, atris

197