Page 187 - Carmina - Poesie latine

50 linquere consuerunt, cum iam vanescere longe
audissent tigrium gemitus iramque leonis.
Bucula tum cautas properatis pastibus herbas
carpebat circumspiciens et piena redibat,
curo mallet carptas secura mandere silva
55 aut in arundinibus viridi suffulta cypero.
Nam mansuefactis duplex est bubus origo.
Urus erat: camuris procerus cornibus urus
qui quateret late calamos et sterneret ulvam:
alter vitabat densas brevioribus ornos
60 cornibus, insinuans fractis frontem sarmentis
oblongam: silvis hic nigris tutus, aquoso
ille lacu. Nostri semel his maioribus orti
nunc et aratra ferunt et volvunt plaustra iuvenci.
Sustinet ampla boum fallax vestigia limus
65 sic hodie; sic fissa tenacie glutine surgit
ungula mollipedum: digitos interfluit aura,
quae levat obliquos gradientum commoda passus.
Sic in iuncosa currens uligine vicit
taurus equum: bellatorem praevertit arator.
70 Hinc matutini, mater, tibi copia lactis
somnifugaeque fabae fluidus permulsus amaror
et loculis tabulaque gravi ientacula pupo.
Nam quod inexhausto fetarum ex ubere rivus
nectaris emanat quo candida mulctra redundant,
75 haec est caussa: boves linquebant saepe coactae
in silva, quacumque latet magis horrida dumis,
per somnum vitulos sugentes ubera matrum.
Sed thyma quaerebat neglectis immemor ursis
vacca diuque absens dubiis errabat in herbis.
80 Atque ita distentis ad nota cubilia mammis
cum pervenisset subolem saturabat aventem
aequabatque famem longa dape mater alumni.
Lacteus inde sopor saturos amplectitur artus
nec vocat infestum querulus pro matre leonem
85 mugitus vituli tacita recubantis in umbra.
Ad cytisos redit illa: lupi, ne laedite matrem!
Et liceat dumos et dulcem visere pullum
et simul ambobus tepidam requiescere noctem!
Quamquam nulla quies reduci, quin stirpe sub ipsa,
90 ne visu, propter frondes ramosque, careret,
demissa suspectabat cervice virectum.
Hinc pronum caput, hinc et frons incurva nepotum.

Arduus at contra sonipes cervice minatur,
attollit caput et caelum prospectat apertum;
95 qui tum prata sibi camporumque aequora sedem
optarit pedibus pernicibus usque terendam,
agmina cum praevidisset ieiuna luporum.
Hac cava quadripedum resono volat ungula plausu,
creber et in tenues hinnitus funditur auras:

187