Page 184 - Carmina - Poesie latine
P. 184

cum iam fasciolis erucae corpora vinctae
                   mollia, nent tacitae tenui velamina filo
                   folliculoque latent: sed non est inscia nutrix;
            250    dulcique utriculum fetum demulcet alumno
                   et nunc exponit soli, nunc obicit umbris,
                   nec tamen ingesta cessat mollire saliva.
                   Textile sole tepet penetralesque inbibit ovum
                   humores, tandem cum nutrix dente pulamen
            255    scindit, et inplicitis etiamnunc artubus exit
                   formicae catulus, qui tendens cornua discit
                   iam cives cupidusque forum plateasque pererrat.
                   Tunc et in horreolis magnos miratur acervos
                   et stupet in saeptis virides errare capellas,
            260    scilicet atque albi repentes velleris agnas.
                   Curculio namque exiguus tenuisque cicada est,
                   qui foliis herbisque haerent et dulcia sugunt
                   mella suoque ipsi pascentes rore teguntur.
                   Cornubus hos lentis siquando pastor adulat,
            265    lac facili purum pruritu reddere suadet:
                   has abigit formica greges, haec ubera pressat,
                   sive tenet clausum stabulis pecus omne sub urbe,
                   seu foveis armenta cavis et pascua vallo
                   saepsit et incautas pasci permisit, ut ante:
            270    at ducit cupidos ad ovile cuniculus aeque
                   pastores: ipsi captivo melle fruuntur
                   et lac inmulgent pullis infantibus almum.
                   Ac ne forte fide maior formica sit hirtas
                   mollibus in stabulis pascens ad mulctra capellas,
            275    sunt quibus et sulcis licet herbam quaerere farris,
                   semine quae in messim iacto sata comminus urgent.
                   His urbesque suae populis et strata viarum
                   tectaque et inposito placuerunt aggere ripae.
                   Pinguia tum signant ipsis sub moenibus arva
            280    planitiemque movent uncis et dentibus aequant.
                   Deinde ubi pendentes nebulae monuere colonos
                   aut circum volitans animos percussit hirundo,
                   grana suburbanis audent committere sulcis.
                   Iamque solo tenuis domito diffunditur herba,
            285    cui patiens operum tunc instat rusticus uni,
                   runcat agrum vulsis alienis providus herbis,
                   dum structam spici frugem videt ordine fundi.
                   Tum metit et messim tritam convectat in urbem
                   nec, nisi discussa gluma procul atque remota
            290    moenibus, emundata seges granaria vincit.
                   Quam nova miratur suboles et digna laborum
                   praemia praediscit studioque effertur eodem.
                   Interea aligeram matrum custodia pubem
                   iniucunda premit: taedet conclavis et umbrae,
            295    iamque fremit saevisque negat sese improba iussis,
                   audet et invita patulis nutrice morari
                   vestibulis, primisque iuvat praeludere pennis

                                                           184
   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189