Page 182 - Carmina - Poesie latine

Postera mane novo sicco iam cortice truncum
scandebat notamque viam formica terebat.
150 Tunc sensere nitrum quid mixtum sulpure posset
Myrmidones, quanto carbo vivesceret igni,
quem flagrans faceret scobis atra sonumque tumultumque.
At plures callem formicae mane terentes
escendunt celeres ambusto cortice truncum.
155 Quid faciat frustra nimbos expertus et ignes
in parva dominus formica? filius illi
grandis erat, turdos proprio qui fallere visco
sueverat et proprio merulis inludere cantu.
Hic «pater, hoc nostrum est» inquit «quodcumque negoti est».
160 It redit atque imum lento linit unguine lignum
formicisque omnes aditus ad pabula saepit.
His factis abeunt: redeunt in tempore: visunt
undique formicis atris horrescere ficum.
Mirari pater et natus: quid plura? revisunt
165 haerentesque vident tenues in glutine micas
seminaque, ut minimis perfecte strata lapillis
semita inoffensum pedibus tramitteret agmen.
Quid dicam, ut fruges minuant in limine morsu
maiores? soleant adrosum ut condere semen,
170 ne rursus viridem tepefactum fundat aristam?
Nec non et certo iuvat intermittere quaestum
saepe die: gratum est conlatas undique merces
visere, triticeos fetus miliumque rotundum,
perque forum reptare leves, ambire tabernas,
175 rumores audire novos, occurrere notis,
militiamque viasque, actos meminisse labores.
Tum longae metuunt hiemi, tum gaudia laetis
praecipiunt animis locupletis sera senectae.
Adde quod, ut perhibent, sociis funebria solvunt
180 iusta nec exsequias dubitant celebrare frequentes.
Sentit enim solido vulsam de corpore partem
atque datum leto dolet urbs infirma Quiritem.
Saepius hinc longo spatiari funere pompam
et scatere atriolum videas lictoribus atris.

PARS ALTERA

185 Nunc age formicis quae sit natura canamus.
Non eadem vis est, habitus non omnibus idem;
namque aliae, tenues quae librant corpus in alas...
has sua quamque vigil partim nutricula iussit
ad nixus aptas, partim florere maritos;
190 legerat et dapibus prudens nutrivit opimis
et dedit ante alios incauta bonumque malumque:
haec volat, at primo pennae fluxere volatu,
hic amat, at magno mortem mutabit amore...
ergo in spem generis volitat pennata iuventus.
195 Semimares reliqui: non auro perlita vestis,

182