Page 186 - Carmina - Poesie latine

PECUDES

Haec vetus hibernis Ololygon noctibus hospes
in tepido medius bubili, rusticus olim
factus, ut a vico cessit ludoque magister.
Nec tamen abiecit ferulam sine caede minacem
5 (nunc autem bubus tantummodo lenta minatur;
bubus inoffensam visu duplicantibus umbram)
idem animi patrii morisque oblitus et artis.
Quod fuit, id petit esse: serit frumenta diurnus,
nocturnus meliora serit puerique serentem
10 circumstant occaturi bona semina somno.
Tarda per ambages illos aut fabula ducit
ut parvae noctu procul ardens fiamma lucernae,
aria, quae lassos vocet atque eludat euntes;
aut tenet utilior iucundo murmure sermo
15 adsimilis telae, quam crebro pectine textor
conficiat densans ignotis nota: quid autem?
Stamen in aure tibi, docto subtemen in ore est:
sunt sane, quae scis, discretis stamina filis;
quae nescis, radius tibi mox subtemina ducet
20 garrulus, et presso facies tu pectine telam:
non aliter fit tela, puer: modo saepe recurrat
lintriculus filumque tibi versatile vectet;
tu modo secernas et inertia vellera libres.
Nec sunt haec mea verba: senex haec noctibus olim
25 fundere consuerat, pueris urgentibus, hospes,
dum digitis tractant tacitae data pensa puellae
adsiduoque boves fenum rumore remandunt.
«Cur iterum revocent» inquit «de rumine pastum
comminuantque boves nocturna per otia fenum,
30 quaeritis? adsueti faciunt, fecere coacti.
Festinant opportunas decerpere frondes
quas post commodius revocatas tempore mandant.
At certum tota nostris praesaepe iuvencis
nocte subest: numquid dubitant? num terret egestas?
35 Num, pueri, Cascellus eget? cui multa supersunt,
et res et pecudes, argentum, praedia, villae.
Sed videas cautum per solos repere calles
castaneasque nuces spinoso cortice clausas
excutere inque sinum raptim demittere tutum.
40 Non eget ille senex, eguit puer; idque coactus
quod iam fecit, ut alterius depasceret herbas,
nunc ultro facit: evasit iam surculus arbos
insitus et nova sub nota sunt arbore poma.
Sic consueverunt messim properare iuvenci
45 et differre molas: et nunc properantque moranturque.
Ut semel in proprium dilapsis fluctibus aequor
suspexit soles atque audax terra iuventa
monstra lacertarum, filicum portenta creabat,
tum notasque boves silvas et tuta paludum

186