Page 181 - Carmina - Poesie latine

Verum ille haec noscat, resonat cui silva loquentes
omnis aves, qui viva videt nunc plaudere pennis
lilia, nunc tremulos circumvolitare smaragdos:
100 nos, ubi multa cadit piceis acus et via fallit
fluxa pedem silvas inter reptantis odoras,
exiguos fulvae cumulos miremur arenae
et superinpositas munitis urbibus arces.
Saepe virent, et ali quaedam viridaria dicas,
105 fors et in Esquiliis hortos ridere salubres:
saepe subest tumulo tumulus, quo semita subter
ducit et unde vomit trepidas decumana cohortes.
Nec cultor nemorum conspectos horruit usquam
colliculos pedibusque domos discussit iniquis.
110 Inde etenim meritis praesentit bella parari
vermiculis: abies gemmis secura tumescit
et domitum violaeque solum mirantur et herbae.
Saepe sed inprudens pedibus penetralia trivit
infensusve pedo temptavit tecta viator.
115 Tunc liquidus fragravit odor: stupet undique lucus
ambrosiam et variae subitos asperginis arcus.
At domus inferior miscetur et ampla tumultu
porticus, unde sonat longe fragor aridus, ut si
aestivus foliis crepitantibus ingruat imber.
120 Quod superest, nulli maiores esse fatendum est
vires, ut tantum valeant aequare laborem.
Si via per bibulae cumulum munitur arenae
tum primis operi formicae cruribus instant,
et fodiunt: gerulus suus unicuique ministrat,
125 qui stratum verrat, qui micas egerat omnes.
Sin tellus illis pinguis cunctatur, at ipsis
tum malis terebrant et prensant forcipe moles.
Quod si quae pedibus primis molitur et imis
frustra, nunc forti labefactans pectore saxum
130 nunc obnixa umeris temptans aversa, sed aeque
incassum furit, iniusto nam pondere mica
frontem ridet iners et ridet terga furentis;
altera succedit, conspirat tertia: trudunt.
Tantula praeduras silices hac atterit arte,
135 hac stravit formica vias et condidit urbes.
Nec minus ingeniis, agro gens orta, valetis.
Densa fuit (lignum nunc tantum aut buris aratri
aut scamnum) pueris et circum cognita ficus
passeribus, multa quae fessos saepe iuvaret
140 fronde viatores et cui penderet ab alto
dulcis in exiguos insutus flosculus utres.
Atque adeo summa multas aestate vocabat
formicas, ultro sic ad convivia deinceps
repentes, ut quaeque suas adduceret umbras.
145 Vidit herus cladem: famulos vocat: ingerit undas;
in truncum et frondes ingens effunditur imber,
fit pavor, eluvies, labes, fuga; nec super ulla est.

181