Page 220 - Carmina - Poesie latine

625 quaeque italis reddes ingeminata modis. –
Quando ego te visam? non dulcia tempora nobis
hic, conlega, fluunt, praetrepidantque pedes
et mens optanti graiae viridaria Zancles
visere et amplecti te Cyanumque simul.

Barga, a.d. V. Eid. Dec.

XXI. - AD ANTONIUM RESTORIUM

630 Cur libeat nobis hoc te donare libello
si quaeris, festo, rector amice, die:
«Hic de quo liber est, pater est communis, at ille
frater qui librum condidit ipse tibi.»

Idibus Iuniis, anno MCMII p. Chr.

XXII. - AD PIMPIUM

Dum rusticorum turba canentium
635 vincit maniplos, Vergilius Maro
conspectus effetis in arvis
ipse supercilio vocavit

atque in recisae me stipulae toro
iuxta sedentem sub patula piro
640 compellat: «O nostri per annos
immemores memor usque, fili!

credamne? tellus nostra nepotibus
haec magna frugum, magna parens virum,
iam sordet, et romana vatis
645 oppida dedidicere carmen.

Heu! iam latine scire pudet! pudet
priscae minores artis et imperi!
Qui possit in ludis alumnus
Italiae recitare laudes?»

650 Qui possit, est iam dicere: tu potes,
maiora matri pollicitus tuae
patrique. Coepisti: propinquas.
Macte fide studioque, Pimpi.

Castro Vetere, Id. Quintilibus.

XXIII. - HYPOTHECE EURIPIDIS AD ANTONOMASIAN

Sed est voluptas hominis in malis quoque,

220