Page 218 - Carmina - Poesie latine
P. 218
te, patrii antistes fani, te veste decorum
anxius intueor
atra. «Cur tecum (numquid pater?) ibimus, hospes?
quid pater, eia?» Taces.
560 Sic erat: orbatos lacrimans ad muta trahebas
limina filiolos,
ut si forte sacris fumantia funera taedis
exsequerere pius.
XVI. - AD GASPAREM FINALIUM
HOSPITEM PATERNUM
Non mi cruenta dextera cuspide
565 armata sero conscia lumina
expavit, aut paliente dirus
exagitor gladiator umbra.
Atqui cruenti somnia pulveris
indigna crebro tardus odor premit
570 caecaeque, Finali, tenebrae
sanguinea mihi luce fulgent:
nec excitatum leniter obstrepens
solatur ornus nec proprio boves
in colle candentes sonansve
575 passeribus nemus omne circum.
XVII. - MATER
ad H. Pistelli
Neque fani tacitam umbram pede tempto resonanti,
neque vastas inhio tura per alas vaga et auro
rigidum flaminis ostrum.
Quis amaras mihi curas levet? ecquem adloquar aeger?
580 periitne adlacrimanti angulus umbrae tremebunda
mihi iam lampade nutans?
Ubi flores quibus arae redimitae redolebant?
ubi longum puerorum melos, ut cum radioso
nemus imbri strepit ingens?
585 Ibi velo caput atram per opacum undique murmur
misere nostra viderem redimentem mala blanda
redivivam prece matrem.
218
