Page 227 - Carmina - Poesie latine
P. 227

Ego haec vetusti reddor aevi vox memor.
                      Cives, eandem quam patres illi atque avi
            770       audite, quam sublimis ecfert aeream
                      aere urbs perenni vestra me perennior.




                                        LIX. – VILLA


                                             1.

                      Arboribus superent aedes, domus aedibus oro,
                           et desiderio res animaeque deus.






                                           2. aliter

                      A nulla tandem non malis surgere cena.
            775            Heic, hospes, vivas, hinc abiture libens.




                                           3. aliter

                      Lapsuras frondes, lapides mirare caducos.
                           Disce cito voltum, si cupis, hospes, eri.



                                           4. aliter

                      Heic inter nemorum frondes et sidera caeli
                           umbram luce vide, suspice nocte diem.



                                           5. aliter

            780       Hospes, te luci frondis tegat umbra caducae:
                           aeternis astris nox vehat apta domum.

                           d. IX Kal. Quintilis.




                                       LIX. - LA VILLA


                                             1

            La casa duri piú degli alberi, la famiglia piú della casa; e la sostanza sia oltre il bisogno, e Dio oltre
            la vita.

                                                           227
   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231   232